Tajalliyât Sufistik Dialektika Nilai-Nilai Religius-Humanistik

Main Article Content

Husni Hidayat

Abstract

In the Sufi dimension, a tariqa is considered a madrasa (school) which leads a mutasawwif to purify the darkness of the heart from seven passions, namely ammârah bi al-sû’, lawwâmah, mulhamah, mutma’innah, râdiyah, and mardiyah. These seven lusts should be controlled and merged because they can cover humans from their nature. Under the guidance of the trustee murshid, the mutasawwifs are called and encouraged to reform themselves without seeing the disgrace of other people. However, such a process would not alienate the students from their social life and daily activities as the common people. Therefore, after two initial phases, namely takhallî and tahallî, a Sufi will reach his or her ultimate phase, i.e., tajallî. For the Sufis, the highest tajalli God is the Prophet. This is because he was the first creature of God and the complete man (al-insân al-kâmil). Muhammad is not a mere man, but he is a manifestation of God’s emanation.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
Hidayat, Husni. “Tajalliyât Sufistik Dialektika Nilai-Nilai Religius-Humanistik”. Teosofi: Jurnal Tasawuf dan Pemikiran Islam 2, no. 2 (December 3, 2012): 219–246. Accessed April 26, 2024. https://jurnalfuf.uinsa.ac.id/index.php/teosofi/article/view/72.
Section
Articles

References

Âdil Hamûdah, Lahzat al-Nûr. Kairo: Dâr al-Fursân, 2006.

‘Arabî, Muhy al-Dîn Ibn. al-Futûhât al-Makîyah, Vol. 1. Beirut: Dâr al-Fikr, 2002.

‘Asqalânî (al), Ahmad b. ‘Alî b. Hajar. Fath al-Bârî bi Sharh Sahîh al-Bukhârî, Vol. 5. Libanon: Dâr al-Ma‘rifah, t.th.

Asy’arie, Musa. Dialektika Agama dan Pembebasan Spiritual. Yogyakarta: Lesfi, 2008.

Azharî (al), ‘Abd. al-Majîd al-Sharnûbî. Sharh alâ al-Hikam li al-Ârif bi Allâh Tâj al-Dîn b. Atâ’ Allâh al-Sakandarî. Kairo: al-Hâmidîyah al-Misrîyah, 1322.

Baghdâdî (al), Abû Mansûr ‘Abd. al-Qâhir b. Tâhir. al-Farq bayn al-Firaq. Kairo: Maktabah Tawfîqîyah, 2001.

Beik, Hasan b. Hasan Khaz. al-Maqâlat al-Wafîyah fî Radd alâ al-Wahâbîyah. Kairo: Maktabah al-Qâhirah, 2007.

Bisri, M. Cholil. Menuju Ketenangan Batin. Jakarta: Kompas, 2008.

Dusûqî (al), Mukhtâr ‘Alî Muhammad. “Kayf Asbaha al-Misriyyûn min Ahl al-Bayt?”, Tabloid “Aqidati”, Kairo-Mesir, 25 Agustus 2009.

Fâsî (al), Ahmad Zarrûq. Qawâ’id al-Tasawwuf. Kairo: Maktabah Azharîyah li al-Turâth, 1998.

Hidayat, Husni. Pesantren dan Sistem Pendidikan di Nusantara. Kairo: el-Kibrit el-Ahmar, 2012.

-----. Tasawuf Revolusioner. Yogyakarta: Mahameru, 2010.

Ibrâhîm, Muhammad Zakî. Usûl al-Usûl, Vol. 1. Kairo: Muassasah Ihyâ’ al-Turâth al-Sûfî, Cet. Ke-5, 2005.

Iyâshî (al), Ahmad b. al-Hâj. Tanbîh al-Ikhwân. Aljazair: Dâr al-Tijânî, t.th..

Nawawî (al), Muhy al-Dîn Yahyâ b. Sharaf. Sahîh Muslim bi Sharh al-Nawawî, Vol. 14. Kairo: Matba‘ah Misrîyah bi al- Azhar, 1929.

Nisâbûrî (al), Abû ‘Abd. Allâh Muhammad Ibn ‘Abd. Allâh al-Hâkim. al-Mustadarak alâ al-Sahîhayn, Vol. I. Beirut: Dâr al-Ma‘rifah, 1998.

Penyusun, Tim. Muhâdarah fî ‘Ilm al-Sarf. Kairo: al-Azhar Univ, 2011.

-----. Qasâ’id al-Qawm. Kairo: t.t., t.th.

Shâfi’î (al), Ahmad b. Muhammad b. ‘Ibâd al-Mahallî. Mafâkhir al-‘Alîyah fî Mâathir al-Shâdhilîyah. Kairo: Fajr al-Jadîd, 2011.

Shahrastânî (al), Muhammad b. ‘Abd al-Karîm. al-Milal wa al-Nihal, Vol. 1. Beirut: Dâr al-Kutub al-‘Ilmîyah, 2001.

Sukarnawadi, Abdul Aziz. al-Rudûd al-Mardîyah alâ Munkir al-Sâdah al-Sûfîyah. Kairo: ‘Ibâd al-Rahmân, 2012.

http://www.ahram.org.eg/493/2011/04/04/41/71007/219.aspx.